autor: redaktor an. Dominika Buczek

Często w życiu doświadczamy wątpliwości dotyczących naszej przyszłości. Tego kim będziemy, czym będziemy się zajmować. Zawsze trzeba jednak pamiętać o tym, że Bóg ma dla nas plan, i że ciągle się nami opiekuje. W tym wydaniu postanowiłam przedstawić wam historię Dawida, muzyka o którym możemy przeczytać w Piśmie Świętym, a dokładnie w 1. i 2. Księdze Samuela. 

Dawid będący najmłodszym synem Jessego z Betlejem zupełnie nie spodziewał się, że jego życie wkrótce obróci się o 180 stopni, gdy pewnego dnia do jego domu przybył prorok Samuel, wysłany przez Boga po nowego króla Izraela, ponieważ dotychczasowy król – Saul nie wykonywał poleceń i był nieposłuszny wobec Boga. Życie chłopaka skupiało się wcześniej na pasieniu owiec i muzyce. Nikt nie spodziewał się, że kiedy Samuel przybył do rodziny, aby wybrać nowego króla dla Izraela, to właśnie Dawid, spośród swoich 7 braci zostanie zauważony. 

“Pan jednak rzekł do Samuela: «Nie zważaj ani na jego wygląd, ani na wysoki wzrost, gdyż nie wybrałem go, nie tak bowiem człowiek widzi <jak widzi Bóg>, bo człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu, Pan natomiast patrzy na serce».” [1 Sm 16;7]

 Kiedy Dawid zostaje wybrany, króla Saula opuszcza duch Pański i zostaje opętany przez złego ducha, zesłanego przez Pana. Słudzy Saula widząc to, proponują mu, aby zlecił on im poszukiwanie człowieka dobrze grającego na cytrze, który swoją grą miałby ukoić Saula w męczarniach złego ducha.

“Na to odezwał się jeden z dworzan: «Właśnie widziałem syna Jessego Betlejemity, który dobrze gra. Jest to dzielny wojownik, wyćwiczony w walce, wyrażający się mądrze, mężczyzna piękny, a Pan jest z nim».Saul wyprawił posłańców do Jessego, by powiedzieli: «Przyślij mi twego syna, Dawida, który jest przy owcach». Jesse wziął pięćchlebów, bukłak wina oraz jednego koziołka i przez swego syna Dawida posłał to Saulowi. Dawid przybył do Saula i przebywał z nim. Saul pokochał go bardzo. Dawid stał się jego giermkiem.” [1 Sm, 18-21]

Tak też Dawid pozostał u Saula, gdyż „królowi” spodobała się jego gra. Gdy zły duch napadał na Saula, Dawid grą na swojej cytrze sprawiał, że władca czuł się lepiej i spokojniej, a zły duch odstępował od niego. 

W międzyczasie rozżarza się konflikt między Izraelitami a Filistynami. Goliat, będący Filistyńskim olbrzymem, wyzwał Izraelitów na pojedynek jeden, na jednego, co niesamowicie przeraziło Saula i całą jego armię. Pewnego dnia, Jesse, którego trzej najstarsi synowie znajdowali się na wojnie, wysłał swojego syna Dawida, aby ten zaniósł pożywienie do obozu swoim braciom. W obozie tym, Dawid dowiaduje się o wyzwaniu Goliata i pomimo sprzeciwu swoich braci, proponuje swoją kandydaturę do walki. Stawka była wysoka, bowiem nagrodą było bogactwo, ręka córki króla oraz wolność rodziny od zapłaty danin w Izraelu. Początkowo Saul nie chciał się zgodzić na walkę Dawida z Goliatem, lecz finalnie ustąpił. 

“Powiedział jeszcze Dawid: «Pan, który wyrwał mnie z łap lwów i niedźwiedzi, wybawi mnie również z ręki tego Filistyna». Rzekł więc Saul do Dawida: «Idź, niech Pan będzie z tobą!»” [ 1 Sm 17,37]

Podczas pojedynku, Goliat szydzi z Dawida, ale Dawid odpowiada mu z odwagą, mówiąc, że walczy w imię Boga Izraela. Dawid celnie strzela z procy, trafiając Goliata. Gdy ten pada na ziemię, Dawid używa miecza olbrzyma, aby go zabić. Izraelici odnoszą zwycięstwo, a Dawid zyskuje sławę i zaczyna być rozpoznawalny. Zostaje on dowódcą wojsk Saula, jednak z każdym dniem Saul coraz bardziej zazdrości mu waleczności i uwielbienia wśród ludu. Izraelitki zaczynają śpiewać więcej pieśni chwalących Dawida bardziej niż Saula. Saul widząc, że Bóg sprzyja Dawidowi na każdym kroku, podejmuje nieskuteczną próbę zabicia go, po której Dawid ucieka od niego. 

Saul nie razi sobie z faktem, że Bóg odrzucił go jako króla i stara się zniwelować Dawida, próbując zniszczyć mu życie. Po stronie muzyka stoją jednak Jonatan, syn Saula oraz Mikal, córka Saula, a obecna żona Dawida, którzy pomagają mu w ucieczce. Przez całą swoją historię Dawid trwa w pełnym zaufaniu do Boga. Konflikt między bohaterami wciąż narasta, lecz w całej tej sytuacji możemy zauważyć też przykład wielkiej, lojalnej, ale i tragicznej przyjaźni Jonatana i Dawida. Więcej o ich przyjaźni możemy przeczytać szczególnie w rozdziale 20; 1 Księgi Samuela.

Dalej Dawid przebywa jeszcze ogromną podróż, wciąż uciekając przez Saulem. Jest ona dla niego potężnym trudem związanym z ciągłym zmienianiem miejsca pobytu, z obawy przed czyhającym zagrożeniem. Dawid jest wytrwały w swojej wierności Bogu. Pomimo tego, jest zmuszony do stosowania podstępu, czy kłamstwa, aby przetrwać. W końcu jest tylko człowiekiem. Pomimo wszystkich przeciwności i prób, Dawid kształtuje swoją pozycję jako przyszły król. Zbiera wokół siebie ludzi, którzy tak jak on, są w trudnej sytuacji, tworząc dla nich, swego rodzaju schronienie. Kolejne miesiące mijają, a Dawid wciąż musi ukrywać się przed pościgiem Saula. Pewnego dnia, dwaj bohaterowie spotykają się przypadkiem w jaskini Engadii, gdzie Dawid ma okazję położyć kres ich konfliktu i w końcu odzyskać spokój i bezpieczeństwo, zabijając Saula. Postanawia on jednak darować mu życie, co doprowadza Saula do refleksji nad własnym postępowaniem i ogromnego żalu. 

“Kiedy Dawid przestał tak mówić do Saula, Saul zawołał: «Czy to twój głos, synu mój, Dawidzie?» I zaczął Saul głośno płakać. Mówił do Dawida: «Tyś sprawiedliwszy ode mnie, gdyż odpłaciłeś mi dobrem, podczas gdy ja odpłaciłem ci złem.” [1 Sm 24, 17-18]

W późniejszych latach Saul podejmuje ponowne bezskuteczne próby ujęcia Dawida, podczas, których Dawid otrzymuje kolejną szansę na zabicie śpiącego w swoim namiocie Saula. Jednak, tak jak poprzednio, daruje mu on życie. Po tym wydarzeniu, Saul obiecuje już nigdy nie zrobić krzywdy Dawidowi. W końcu, z biegiem lat, Saul ginie wraz ze swoimi synami w jednej z bitew.

W swoim dalszym życiu Dawid zaprzyjaźnia się z jednym z filistyników. Dochodzi do sytuacji, gdzie ma on już nawet zawalczyć w walce przeciwko swojemu ludowi, czyli ludowi Izraela. Naczelnicy filistyńscy jednak, w obawie o lojalność Dawida wobec nich, nie uznają za bezpieczne jego udziału w walce. Boją się bowiem, że Izraelita będzie chciał w trakcie zmienić stronę konfliktu. Dzięki temu, Dawid nie bierze udziału w bitwie przeciw swoim rodakom, a jego lojalność wobec Izraela zostaje zachowana. Stopniowo Dawid zyskuje coraz większe poparcie. Wkrótce zostaje ogłoszony królem Izraela.

Chciałam przedstawić wam tą historię z nadzieją, że zachęci was ona również do lepszego zapoznania się z Księgą Psalmów i pozwoli łatwiej zrozumieć jej kontekst. W końcu to właśnie Dawida, tradycja chrześcijańska, uważa za twórcę sporej części z tekstów znajdujących się w tej Księdze. Między innymi Psalmu 41, którego słowami dzisiaj was pożegnam:

“Po tym poznam, żeś dla mnie łaskawy,

że mój wróg nie odniesie nade mną triumfu.

A Ty mnie podtrzymasz dzięki mej prawości

i umieścisz na wieki przed Twoim obliczem.

Błogosławiony Pan, Bóg Izraela,

od wieku aż po wiek!

Amen, amen.”

Ps 41, 12-14

To tyle w tym wydaniu sekcji muzycznej naszego Amicusa! Do usłyszenia!

Źródła:

• Biblia
• pl.wikipedia.org