autor: redaktor naczelny an. Maciej Rybak

„Ecce Agnus Dei, qui tollit peccata mundi”

Każdy z nas za pewne zdaje sobie sprawę z tego, iż Eucharystia jest pełna symboli. Możemy wymienić wiele rzeczy, które kojarzą nam się z Mszą Świętą takie jak np. Lekcjonarz, kielich czy ołtarz. Dzisiaj, w tym wydaniu sekcji liturgicznej Amicusa, chcemy skupić się na symbolu który czasem gdzieś umyka naszej uwadze, a jest przecież tak bardzo ważny.  Tak więc dzisiaj będzie o Baranku!

Baranek Boży to przede wszystkim symbol Pana Jezusa, mający swoje początki w wypowiedzianych przez Jana Chrzciciela słowach „ Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata”. Było to bezpośrednie nawiązanie do Starego Testamentu, w którym baranek był ofiarą składaną Bogu i jednym z najważniejszych elementów celebracji święta Paschy. Baranek Boży symbolizuje ofiarę Jezusa, którą złożył Bogu umierając na krzyżu za nasze grzechy z miłości do nas, po to aby nas odkupić i dać nam wiekuiste życie.

W Księdze Wyjścia, dokładnie w jej 12 rozdziale możemy odnaleźć opis Paschy i tego jak Izraelici mają ją przeżywać. Bóg mówi tam do Mojżesza i Aarona, że krew zabitego baranka paschalnego posłuży im do oznaczenia progów i drzwi domów. Następnie mówi „Gdy zaś Pan będzie przechodził, aby porazić Egipcjan, a zobaczy krew na progu i na odrzwiach to ominie Pan takie drzwi i nie pozwoli Niszczycielowi wejść do tych domów, aby [was] pozabijał”. To proroctwo również wypełnia się w Chrystusie. Krew Chrystusa przez którą każdy i każda z nas został odkupiony, tak samo jak krew baranka paschalnego, pozwala na zachowanie życia.

Motyw Baranka Bożego pojawia się także w Ofierze, którą dzisiaj sprawuje lud Boży, czyli w Eucharystii. Najbardziej kojarzone zdanie nawiązujące do Bożego Baranka wypowiada kapłan tuż przed udzieleniem wiernym Komunii Świętej – „Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę”. Nie jest to jednak jedyne miejsce w trakcie Eucharystii, kiedy padają słowa o Chrystusie jako o Baranku Bożym. Pierwsza prefacja wielkanocna zawiera w sobie zwrot – „On bowiem jest prawdziwym Barankiem, który zgładził grzechy świata. Przez swoją śmierć zniweczył śmierć naszą, a zmartwychwstając dał nam wiekuiste życie”.

Kim więc jest Chrystus jako Boży Baranek?

Jezus określany jako Baranek Boży jest tym, który zarówno złożył ofiarę jak i sam nią był. Jak mówi nam 5 prefacja wielkanocna – Chrystus sam stał się Kapłanem, Ołtarzem i Barankiem ofiarnym. Jezus łączy więc w sobie postać Dobrego Pasterza, czyli tego który czuwa i troszczy się o swoje stado jak i postać Baranka. Baranka, który jest częścią stada – tą najbardziej idealną i świętą częścią stada. Możecie teraz zapytać – ale jak to? Jezus jest zarówno Pasterzem jak i częścią stada? Dokładnie tak! Chrystus rodząc się z Maryi stał się człowiekiem, dokładnie takim samym jak my. Był do nas podobny we wszystkim oprócz grzechu. Rodząc się jednak jako człowiek nie porzucił swojej Boskiej natury. Był więc zarówno członkiem rodziny ludzkiej, członkiem ludu bożego jak i jego przywódcą. Jezus jako Dobry Pasterz nie idzie przed stadem, ale razem z nim. Nie stoi gdzieś daleko wskazując drogę którą mamy iść, ale idzie nią z nami i prowadzi nas za rękę, bo wie, że często tą drogę gubimy.

Gdy jesteśmy na Eucharystii i słyszymy słowa kapłana o Baranku Bożym pamiętajmy o tym, że jest nim właśnie Chrystus – prawdziwy Baranek paschalny którego krew pozwala nam zachować życie wieczne.

Jest oczywiste, że nigdy do końca nie zrozumiemy, że ten zwykły kawałek chleba to tak naprawdę prawdziwe ciało Boga, że w tym kielichu w którym jest zwykłe wino była Jego krew.

Słowa, które wypowiadamy po tym, gdy kapłan przedstawia nam Jezusa jako Baranka Bożego – „Panie nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja” powinny napawać nas wdzięcznością. Bo w tym zdaniu kryje się pełnia Bożej miłości względem każdego z nas. Bóg z miłości do nas, na każdym ołtarzu, na każdej Mszy Świętej mocą swojego Ducha dokonuje Ofiary swojego Syna, Baranka Bożego. Bóg nie patrzy na to ile grzechów popełniliśmy w życiu, ile razy się od Niego odwróciliśmy. Ale z miłości do nas pozwala nam przyjmować do swojego serca prawdziwego Baranka. Tego, który prawdziwie i rzeczywiście zgładził nasze grzechy.

MODLITWA O DOBRE UWIELBIENIE CHRYSTUSA W NAJŚWIĘTSZYM SAKRAMENCIE

Panie Boże, prosimy, daj nam godnie wielbić ukrytego w Najświętszym Sakramencie Twojego Syna, który został za nas zabity jak baranek, abyśmy mogli oglądać Go w wiecznej chwale. Który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.

To na tyle w tym wydaniu sekcji liturgicznej naszego Amicusa! Do usłyszenia w kolejnym numerze!