autor: redaktor naczelny an. Maciej Rybak

W tym wydaniu Amicusa kierujemy do Was następujące słowo:

OSTATNIA WIECZERZA
J 13

MIŁOŚĆ I POKORA SYNA BOŻEGO

1 Było to przed Świętem Paschy. Jezus wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. 2 W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty syna Szymona, aby Go wydać, 3 wiedząc, że Ojciec dał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, 4 wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło nim się przepasał. 5 Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. 6 Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?» 7 Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale później będziesz to wiedział». 8 Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał». Odpowiedział mu Jezus: «Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». 9 Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!». 10 Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy». 11 Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści».
12 A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? 13 Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem” i dobrze mówicie, bo nim jestem. 14 Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. 15 Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem. 16 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał. 17 Wiedząc to będziecie błogosławieni, gdy według tego będziecie postępować. 18 Nie mówię o was wszystkich. Ja wiem, których wybrałem; lecz [potrzeba], aby się wypełniło Pismo: Kto ze Mną spożywa chleb, ten podniósł na Mnie swoją piętę. 19 Już teraz, zanim się to stanie, mówię wam, abyście, gdy się stanie, uwierzyli, że JA JESTEM. 20 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto przyjmuje tego, którego Ja poślę, Mnie przyjmuje. A kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał.

UJAWNIENIE ZDRAJCY

21 To powiedziawszy Jezus doznał głębokiego wzruszenia i tak oświadczył: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeden z was Mnie zdradzi». 22 Spoglądali uczniowie jeden na drugiego niepewni, o kim mówi. 23 Jeden z uczniów Jego – ten, którego Jezus miłował – spoczywał na Jego piersi. 24 Jemu to dał znak Szymon Piotr i rzekł do niego: «Kto to jest? O kim mówi?» 25 Ten oparł się zaraz na piersi Jezusa i rzekł do Niego: «Panie, kto to jest?» 26 Jezus odparł: «To ten, dla którego umaczam kawałek [chleba], i podam mu». Umoczywszy więc kawałek [chleba], wziął i podał Judaszowi, synowi Szymona Iskarioty 27 A po spożyciu kawałka [chleba] wszedł w niego szatan. Jezus zaś rzekł do niego: «Co chcesz czynić, czyń prędzej!». 28 Nikt jednak z biesiadników nie rozumiał, dlaczego mu to powiedział. 29 Ponieważ Judasz miał pieczę nad trzosem, niektórzy sądzili, że Jezus powiedział do niego: «Zakup, czego nam potrzeba na święto», albo żeby dał coś ubogim. 30 A on po spożyciu kawałka [chleba] zaraz wyszedł. A była noc.

MOWA POŻEGNALNA

31 Po jego wyjściu rzekł Jezus: «Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. 32 Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy. 33 Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Będziecie Mnie szukać, ale – jak to Żydom powiedziałem, tak i teraz wam mówię – dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie. 34 Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. 35 Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali».
36 Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, dokąd idziesz?» Odpowiedział mu Jezus: «Dokąd Ja idę, ty teraz za Mną pójść nie możesz, ale później pójdziesz». 37 Powiedział Mu Piotr: «Panie, dlaczego teraz nie mogę pójść za Tobą? Życie moje oddam za Ciebie». 38 Odpowiedział Jezus: «Życie swoje oddasz za Mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się Mnie wyprzesz.

W tym fragmencie Ewangelii wg. Św. Jana, Apostoł opisuje Ostatnią Wieczerzę. Opis Jana różni się od opisów innych synoptyków zwłaszcza przez wzgląd na to jakich używa symboli i jak dobiera słowa, po to, aby jak najlepiej oddać to co Jezus chciał przekazać swoim uczniom.

Jezus, wiedząc, że zaraz zostanie wydany na sąd i śmierć krzyżową, pragnie przekazać Apostołom wskazówki do tego, jak powinien wygląd Kościół, który będą tworzyć i jak mają się zachowywać gdy Go im odbiorą. Można tutaj wyróżnić 4 główne prośby i wskazówki Jezusa:

POKORA I POŚWIĘCENIE DLA DRUGIEGO:

Jezus – Mistrz, Nauczyciel, Pan, Bóg – uniża się po to, aby obmyć swoim uczniom nogi. Zachowuje się jak sługa, który służy swojemu Panu i wykonuje wszystkie Jego polecenia. Jezus chce nam w ten sposób pokazać, że pokora i gotowość do służby drugiemu człowiekowi musi być w nas obecna. Mówi do uczniów „ Przykład bowiem wam dałem, abyście i wy tak czynili jak ja wam uczyniłem”. W naszym Kościele bardzo często na miejscu pokory pojawia się pycha i wywyższanie się, a na miejscu służby drugiemu człowiekowi – odtrącenie go. To nie jest to o czym mówił Jezus. Starajmy się zawsze być gotowymi do niesienia drugiemu pomocy, nawet jeśli będzie to wymagało od nas uniżenia się i przybrania postaci sługi.

TO JEZUS STWORZYŁ I OPIEKUJE SIĘ NASZYM KOŚCIOŁEM

Jezus mówi do Apostołów – „Ja wiem, jakich wybrałem; lecz to dlatego, aby się wypełniło Pismo: Spożywający mój chleb podniósł na mnie swą piętę. Już teraz wam mówię, zanim to się okaże, abyście uwierzyli, gdy się okaże, że JA JESTEM. O tak, zapewniam was; kto przyjmie tego kogo poślę, mnie przyjmie, a kto mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który mnie posłał”. Jako członkowie Kościoła, musimy pamiętać o tym, że to Jezus jest tym, przez którego ten Kościół powstał, dzięki któremu teraz istnieje i dla którego powinien istnieć. Kościół to wspólnota ludzi posłanych do tego, aby dać ludziom Jezusa – słowem, czynem, dobrym gestem. W momentach kiedy wątpimy w to, czy Kościół w obliczu wszystkich skandali i trudności ma sens pamiętajmy, że Jezus nie stworzyłby czegoś co miałoby się rozpaść.  On wie jakich ludzi wybrał i takich jakimi jesteśmy chce nas w tym Kościele.

MIŁOŚĆ

CIERPLIWOŚĆ DLA BOŻEGO PLANU

Św. Piotr jest tym Apostołem, który najprędzej bierze się do roboty i chce działać – to on proponuje rozłożenie namiotów na Górze Tabor, to on chce iść za Jezusem wszędzie, to on po Zesłaniu Ducha Świętego przemawia do ludzi. Można więc powiedzieć, że wzorem do naśladowania jeśli chodzi o zapał do pracy, której w Kościele jest bardzo dużo może być dla nas św. Piotr. Sprawa wygląda inaczej jeśli chodzi o jego cierpliwość. Kiedy Jezus mówi mu „Tam, dokąd idę, teraz ze mną pójść nie możesz. Pójdziesz później” Piotr od razu pyta – Czemu nie mogę iść teraz?. I to jest idealny obraz tego, jak czasami wygląda nasza cierpliwość w stosunku do tego jakie plany ma dla nas Bóg. Chcielibyśmy wszystko wiedzieć już, znać cały Boży plan na nasze życie i wszystko co wydarzy się w przyszłości. Tymczasem Jezus uczy nas cierpliwości. Bóg naprawdę wie, kiedy i co ma zrobić i jestem przekonany, że we właściwym czasie powie nam wszystko co na dany moment będzie nam potrzebne. Uczmy się tej cierpliwości i ufności w to, że Bóg wie co robi.

---

Zapraszamy do podsyłania Waszych przemyśleń na temat tego lub jakiegoś innego fragmentu Pisma Świętego na naszego maila: redakcja.amicus@gmail.com