autor: redaktor an. Asia Spytkowska

Drogi Przyjacielu, w tym wydaniu „Amicusa” kierujemy do Ciebie następujące Słowo:

“Gdy Jezus zobaczył tłum dokoła siebie, kazał odpłynąć na drugą stronę. Wtem przystąpił pewien uczony w Piśmie i rzekł do Niego: «Nauczycielu, pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz». Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory i ptaki powietrzne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć». Ktoś inny spośród uczniów rzekł do Niego: «Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca!». Lecz Jezus mu odpowiedział: «Pójdź za Mną, a zostaw umarłym grzebanie ich umarłych!»” Mt 8, 18-22

W powyższym fragmencie z Ewangelii według świętego Mateusza Chrystus uczy Nas czym jest pójście za Nim, zatem uczy Nas Apostolstwa. Apostolstwo to przede wszystkim uczestnictwo świeckich w zbawczym posłannictwie Chrystusa. To pójście za Chrystusem. To poszukiwanie w naszej codzienności zagubionych owiec i wskazywanie im drogi prowadzącej do zbawienia. Syn Boży stał się człowiekiem, aby zbliżyć się do wszystkich ludzi – chciał, aby nie tylko w niebie, ale nawet tu – na ziemi – każdy miał do Niego dostęp. Chrystus każdemu chce wskazywać odpowiednią drogę, dlatego każdy kto poznał Chrystusa i Jego zbawcze dzieło powinien się tym dzielić i choćby w drobnych, codziennych gestach wskazywać innym odpowiednią drogę. Światu potrzeba odważnych świadków wiary! Światu potrzeba Apostołów! 

W tym fragmencie Ewangelii do Jezusa zwraca się uczony w piśmie, który deklaruje Jezusowi, że pójdzie za Nim wszędzie, dokądkolwiek się uda. Chrystus odpowiada mu coś co może wydawać się zaskakujące. Nory i gniazda oznaczają bezpieczeństwo i wygodę. Jezus zatem wskazuje na to, że pójście za Nim nie jest prostą drogą. Nie należy spodziewać się ziemskich korzyści. Chrystus wiedzie skromne życie, a każdy kto za Nim pójdzie powinien być gotowy na wyrzeczenia i niedogodności. Uczeń Jezusa nie może pójść za Nim gdy jest wiedziony tylko chwilowym pragnieniem i doszukuje się w drodze za Chrystusem ziemskich korzyści. Powinien on prawdziwie tego chcieć. “Musi mieć swobodne ręce, aby mógł nimi służyć. Musi mieć wolne serce, aby pokochać tych, do których został posłany. Musi być sprawnej myśli, aby zachować jasność umysłu w sprawach trudnych”

Podążanie za Chrystusem powinno być dla Nas sprawą najważniejszą. W powyższym fragmencie Ewangelii czytamy także o tym jak pewien człowiek zwraca się do Jezusa, aby mógł najpierw pójść i pogrzebać swojego ojca, a dopiero gdy to zrobi, wówczas pójść za nim. Jezus odpowiada Mu “Pójdź za Mną, a zostaw umarłym grzebanie ich umarłych!”. Jezus mówi, aby grzebanie zmarłych pozostawić ich umarłym, a własnego życia nie odkładać na później. Zadanie, którego oczekuje od Nas – Apostołów Jezus, jest czymś, z czym nie można zwlekać. Na wezwania Boże trzeba odpowiadać wtedy, kiedy Pan Bóg nam je zleca. 

Pamiętajmy o tym, że “Być w pełni wierzącym katolikiem, a nie ewangelizować, to tak, jakby widzieć śmiertelnie chorych i nie zanieść im recepty, którą się ma. My posiadamy ten właściwy i jedyny lek, który może im pomóc – Jezusa Zmartwychwstałego.”

Być świadkiem Chrystusa to zanosić pokój i dobro innym. To żyć wiarą i odważnie dawać jej przykład swoim życiem. Odwaga pomaga nam wychodzić ze swoich ograniczeń. Boimy się wielu rzeczy, lecz Jezus mówi do nas: “Ja jestem! Nie bójcie się!”. Warto modlić się o odwagę – to właśnie ona charakteryzuje świętych. W Apostolstwie pamiętajmy także o naszych talentach – może właśnie wykorzystując je, będziemy mogli przybliżyć kogoś do Boga!

„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony”

Mt 16, 15-16

Do usłyszenia w kolejnym wydaniu sekcji biblijnej naszego Amicusa! Jeśli macie jakieś ulubione fragmenty, które chcielibyście zobaczyć w naszej gazecie to piszcie do nas o nich na redakcja.amicus@gmail.com

Źródła:

• teologia.pl
• niedziela.pl
• jezuici.pl