autor: redaktor naczelny an. Karolina Kopacz, redaktor an. Natalia Kusiak
„Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi!”
2 Kor 13,13
Jednym z ważnych elementów przydatnych w zrozumieniu idei jedności w chrześcijaństwie jest pojęcie ekumenizmu. To ruch działający we współpracy wyznawców różnych odłamów chrześcijaństwa, a jego głównym celem jest coraz lepsze zrozumienie innych perspektyw na wiarę i otwartość na różnice. Opiera się na dwóch filarach: dialogu i wspólnej modlitwie, które mają prowadzić do jedności w Chrystusie według słów św. Pawła Apostoła
Przez ostatni rok razem z nami odkrywaliście różnice dzielące odłamy chrześcijaństwa. W tym wydaniu chcemy zagłębić się w historię ruchu ekumenicznego, który pozwolił na rozpoczęcie i rozwój dialogu międzywyznaniowego. To dzięki niemu coraz częściej skupiamy się na tym, co łączy nas w jedno Ciało Chrystusa. Za początek ruchu ekumenicznego znanego nam dzisiaj uznajemy wiek XX – to w tym czasie przedstawiciele różnych Kościołów otwarli się na siebie głosząc swoją jedność w imię Chrystusa.
Pierwszymi, którzy zajęli się dialogiem ekumenicznym, byli protestanci, a niedługo później dołączyli do nich katolicy i prawosławni. Ważnym wydarzeniem było zainicjowanie przez Paula Couturiera Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan. Odbywa się on co roku między 18 a 25 stycznia. Charakterystycznym zwyczajem jest wymiana kaznodziei – w kościele danego wyznania wierni mogą posłuchać nauki reprezentanta innego Kościoła. Przygotowywane są specjalne teksty z rozważaniami i modlitwami na ten czas. Nie bez powodu Benedykt XVI ekumenizm opisywał jako łódź, która nigdy nie wypłynęłaby na pełne morze, gdyby nie napędzał jej prąd modlitwy. Tydzień Modlitw to szansa, by łódź naszej jedności nigdy nie zatonęła.
Kolejne lata to utworzenie przez brata Rogera wspólnoty w Taize i powstanie Ekumenicznej Rady Kościołów (zrzeszającej protestantów, prawosławnych i anglikanów). W Kościele katolickim przełom nastąpił za pontyfikatu Jana XXIII. Zmiana stanowiska została wyszczególniona podczas Soboru Watykańskiego II – papież zaprosił do uczestnictwa w roli słuchaczy przedstawicieli innych Kościołów i wyznań. Było to szczególnie ważne, gdyż wcześniej byli oni uznawani za heretyków. W wyniku soboru uznano ekumenizm za działanie Ducha Świętego.
Dzieło Jana XXIII kontynuował Jan Paweł II, który jako biskup uczestniczył w tym Soborze. To doświadczenie sprawiło, że za swojego pontyfikatu uznał dialog ekumeniczny za jeden ze swoich priorytetów. W 1995r. ogłosił pierwszą w historii Kościoła encyklikę poświęconą temu zagadnieniu, którą zatytułował „Aby byli jedno”. Wyraźnie zaznaczył w niej, że „Ta jedność, którą Pan dał swemu Kościołowi, i którą pragnie ogarnąć wszystkich, nie jest czymś mało istotnym, ale stanowi centralny element Jego dzieła.” W czasie pielgrzymek nigdy nie zapominał o wyznawcach innych odłamów – spotykając się z nimi dawał nieustanne świadectwo słowom zawartym w tej encyklice. Nie poprzestawał na dialogu międzywyznaniowym, ale z miłością podchodził także do wyznawców innych religii. Jako pierwszy papież spotkał się z młodzieżą muzułmańską oraz wszedł do meczetu. Podczas wizyty w Jerozolimie włożył w szczelinę Ściany Płaczu kartkę z modlitwą do Boga o przebaczenie grzechów chrześcijan wobec Żydów. Z jego inicjatywy odbyły się dwa spotkania w intencji pokoju, w których wzięli udział przedstawiciele różnych wyznań i religii.
Dialog ekumeniczny wciąż trwa i przynosi wiele owoców na drodze ku jedności chrześcijan. Objawia się to m.in. poprzez kontynuację Tygodnia Modlitw oraz coroczną Pielgrzymkę Zaufania przez Ziemię. Fundamentem dla tego ruchu jest modlitwa o jedność, której dał nam przykład Jezus w Wieczerniku słowami: „aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał.” (J 17, 21)
Boże, Ojcze Pana naszego, Jezusa Chrystusa, jedynego Zbawiciela, dozwól,
abyśmy uświadamiali sobie wielkie niebezpieczeństwa, w jakich pogrążają
nas nieszczęsne podziały. Spraw, aby znikła wszelka nienawiść, wszelkie
przesądy, wszystko, co może nam stawiać przeszkody na drodze do zjednoczenia
i Bożej zgody. Jak jest tylko jedno Ciało i jeden Duch i jedna nadzieja,
którą otrzymaliśmy, jak jest jeden Pan, jeden chrzest, jedna wiara, jeden Bóg
i Ojciec wszystkich, tak też spraw, abyśmy mogli żyć zjednoczeni świętymi
węzłami prawdy i pokoju, wiary i miłości i jedną myślą oraz jednym
głosem mogli wychwalać Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Dziękujemy za przeczytanie tego wydania „Łączy nas Jezus!” Do usłyszenia w kolejnym numerze!
PS: Pamiętajcie o modlitwie o jedność Kościoła 🙂