autor: redaktor an. Hania Jakóbik
Być dobrym pasterzem, oznacza bycie zawsze gotowym do pomocy swojej trzodzie oraz troszczyć się o jej potrzeby. Zwierzęta w zagrodzie powinny czuć się bezpiecznie, a jeśli grozi im niebezpieczeństwo, stawić mu czoła. Dobry pasterz również zapewnia pokarm i wodę swoim zwierzętom. Jezus jako dobry pasterz zapewnił nam go, poprzez swoją ofiarę na krzyżu. Dzięki jego ofierze, możemy cieszyć się boskim pokarmem i mamy możliwość spotkania Boga w Niebie. W Starym Testamencie dowiadujemy się poprzez zapowiedź, o pokarmie dzięki którym nie umrzemy z głodu.
(Wj 16, 13-15) Rzeczywiście wieczorem przyleciały przepiórki i pokryły obóz, a nazajutrz rano warstwa rosy leżała dokoła obozu. Gdy się warstwa rosy uniosła ku górze, wówczas na pustyni leżało coś drobnego, ziarnistego, niby szron na ziemi. Na widok tego Izraelici pytali się wzajemnie: «Co to jest?» – gdyż nie wiedzieli, co to było. Wtedy powiedział do nich Mojżesz: «To jest chleb, który daje wam Pan na pokarm.
Ciekawym jest, że w Piśmie Świętym, motyw pszenicy pojawia się od samego początku. Nic dziwnego, ponieważ pokarm dla człowieka jest podstawową potrzebą do funkcjonowania. Sama pszenica miała na Izraelitów spore znaczenie. Tradycja podaje, że symbolizowała dar Boży, łaskę i błogosławieństwo oraz życie w dostatku. Ludziom od zawsze pszenica kojarzyła się dobrze, dzięki niej można cieszyć się dobrym i sycącym pokarmem, takim jak: podpłomyki, placki, bułki, chleb… Poza tym, zboże w zależności od rodzaju, dostarcza ludziom różnych minerałów, błonnika pokarmowego, które są potrzebne do przeżycia. Co ciekawe, uprawa roli dyktowała czas w roku. W zależności co potrzebowało zboże: orki, plewu, zasiania czy zbioru, ludzie dobierali do tego jaka pora roku następuje. Jest to niesamowite, jak pokarm jest potrzebny do przeżycia, dyktuje on przecież czy będziemy mieć siły do innych aktywności, w jakim będziemy nastroju, jakie będzie nasze zdrowie, ile lat będziemy żyć.
Jesień to czas w roku, kiedy zbiera się wszystkie owoce, warzywa, przygotowuje się ziemię na następny rok. Jednak, zboże zbiera się jeszcze pod koniec lata. Z tego też powodu, nasi rodacy połączyli uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny z dziękczynieniem za owocne plony. Rodacy chcieli w ten sposób podziękować za całe plony zebrane w tym roku. Dlaczego jednak akurat to święto? Legenda głosi, że po śmierci Maryi apostołowie trzeciego dnia w grobie nie odnaleźli jej ciała, tylko kwiaty i zioła. Dzięki tej legendzie, nasi rodacy połączyli dziękczynienie za plony i celebracje wniebowzięcia w jedno święto. W Polsce więc również, szacunek do zbóż, pokarmu od zawsze był ogromny.
Zboże (zwłaszcza pszenica), od zawsze ludziom kojarzyło się z dobrodziejstwem, łaską, błogosławieństwem. Dlatego też Jezus przybiera postać chleba, aby już na pierwszy rzut oka, mógł się kojarzyć z pokarmem, który syci nie tylko duchowo ale i również cieleśnie. Jezus jest dobrym, a nawet najlepszym pasterzem, ponieważ za cenę życia dał swoim owcom pokarm, bez którego nie dałyby radę przeżyć. Jest więc rzeczą ważną, aby szanować ten pokarm i przyjmować go jak najczęściej, aby nie umrzeć z głodu.
„Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś będzie jadł z tego chleba, będzie żył na wieki. A chleb, który ja dam, to moje ciało, które dam za życie świata”
Ewangelia wg. św. Jana 6; 51
To tyle w tym wydaniu sekcji roślinnej naszego Amicusa! Do usłyszenia w kolejnym numerze!